Καλοκαίρι στην Αθήνα του 1960 μέσα από σπάνιο φωτογραφικό υλικό

Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 οι πρώτες καμπάνες και τα μπανγκαλόουζ κάνουν την εμφάνιση τους στις παραλιακές περιοχές της Αττικής, γεμίζοντας το άδειο τους τοπίο.

Μιας και πριν από αυτές τις αλλαγές κανείς δεν προτιμούσε τα συγκεκριμένα μέρη για το μπάνιο του, οι ανέσεις που ξεκίνησαν να έχουν τους έδωσε μια άλλη υπόσταση και άλλη ευκολία για τον κόσμο, με αποτέλεσμα να γεμίζουν από λουόμενους τα Σαββατοκύριακα.

Σχετικό ρεπορτάζ του περιοδικού «Εικόνες» από τον Ιούλιο του 1962, ανέφερε ότι η παραλία της Βουλιαγμένης ήταν γεμάτη από κόσμο και παράλληλα διαφήμιζε τις ανέσεις που αυτή είχε, λέγοντας ότι τις Κυριακές οι επισκέπτες αγγίζουν ακόμα και τις χιλιάδες.

Μέχρι τότε, στις άδειες παραλίες δεν πατούσε κανένας, όταν όμως οι διαφημίσεις για το πόσο εξαιρετικές και πλήρεις είναι οι παραλίες αυτές έκαναν την εμφάνιση τους, όλα άλλαξαν.

Στο ίδιο ρεπορτάζ, λέγεται επίσης ότι κάθε Κυριακή της συγκεκριμένης χρονιάς ο αριθμός των λουόμενων από τον κόλπο της Ελευσίνας μέχρι και τη Βάρκιζα έφτανε τους 250.000, ενώ εξίσου αξιόλογος είναι ο αριθμός τους και μέσα στην εβδομάδα.

Οι μεγάλες ομπρέλες αυτών των παραλιών έκρυβαν στη σκιά τους ένα μέρος όπου ολόκληρες οικογένειες περνούσαν τη μέρα τους. Σύμφωνα με τον ρεπόρτερ που ετοίμασε το παραπάνω άρθρο, οι παραλίες αυτές, πέραν από ένα μέρος διασκέδασης, ήταν και ένας τρόπος να ενωθούν οι άνθρωποι όλων των ηλικιών να περάσουν μαζί, ωραία το χρόνο τους.

Πέραν όμως από τις βασικές και προφανείς υποδομές, εξίσου εντυπωσιακά ήταν και ορισμένα άλλα στοιχεία που συνέθεταν την εικόνα της τέλειας πλαζ, όπως το γρασίδι, τα δέντρα και η χρυσή άμμος, κάνοντας ξεκάθαρο το ότι οι θάλασσες αυτές απευθύνονταν σε όλους του ανθρώπους, ανεξαρτήτως ηλικίας και φύλου.