28 λιγότερο γνωστές λεπτομέρειες για το Grand Prix του Μονακό
Πώς η παρακολούθηση του πιο ενδιαφέροντος, οδηγικά τουλάχιστον, Grand Prix μπορεί να γίνει ακόμη πιο ενδιαφέρουσα.

1. Καταρχάς, Μονακό είναι το «κράτος», το Πριγκιπάτο του Μονακό, σωστότερα. Κομμάτι, αν όχι ακριβώς πρωτεύουσα, του οποίου είναι το Μόντε Κάρλο. Έτσι, το Grand Prix του Μονακό διεξάγεται στην «πίστα» του Μόντε Κάρλο.

2. Το πρώτο Grand Prix στο Μονακό οργανώθηκε το 1929 από τον τοπικό καπνέμπορο και all-round sportsman Antony Noghès, υπό την αιγίδα του πρίγκιπα Λουδοβίκου Grimaldi II, προπάππου του σημερινού πρίγκιπα Αλβέρτου.

Το πρώτο “Grand Prix Automobile de Monaco” οργανώθηκε το 1929 από τον Antony Noghès, υπό την αιγίδα του πρίγκιπα Λουδοβίκου Grimaldi II και ήταν “By Invitation Only”

3. Ο Noghès, ιδρυτής του ιστορικού Automobile Club de Monaco και βασικός συντελεστής και του Rally Monte Carlo, είναι και ο εμπνευστής της καρό σημαίας για τους τερματισμούς των μηχανοκίνητων αγώνων. Η τελευταία δε στροφή της πίστας, παλαιότερα γνωστή ως “Gazométre”, φέρει πλέον το όνομά του.

4. Το πρώτο “Grand Prix Automobile de Monaco” ήταν αγώνας “By Invitation Only”, χωρίς αυτό να σημαίνει πως όσοι προσκλήθηκαν ήρθαν. Άσε που δεν μπήκαν και στον κόπο να απαντήσουν στο RSVP…

5. Νικητής του αγώνα ήταν ο “Williams”, όχι ιδιαίτερα εμπνευσμένο ψευδώνυμο του Βρετανού William Grover-Williams (“James Bond” της εποχής και αργότερα συνδέσμου των Συμμάχων με τη Γαλλική Αντίσταση), με Bugatti Type 35B.

Νικητής του πρώτου Grand Prix στο Μονακό ήταν ο “Williams”, ψευδώνυμο του Βρετανού William Grover-Williams, “James Bond” της εποχής.

6. Ένας άλλος πιλότος που συμμετείχε σ’ εκείνο το πρώτο Grand Prix, με κάπως ευρηματικότερο ψευδώνυμο, ήταν ο “G. Philippe”, κατά κόσμον βαρόνος Philippe de Rothschild, της γνωστής οικογένειας των τραπεζιτών και οινοπαραγωγών, επίσης με Bugatti.

7. Όπως και άλλοι ευρωπαϊκοί αγώνες, το Grand Prix του Μονακό γεννήθηκε πριν το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του οποίου σήμερα αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι – και διαχρονικό αναχρονισμό.

8. Ο αγώνας καθιερώθηκε ως “International Grand Prix” το 1933, πρώτη φορά που η σειρά εκκίνησης καθορίστηκε από χρόνους σε δοκιμαστικά (qualifying) αντί μετά από ψηφοφορία.

9. Το τελευταίο προπολεμικό Grand Prix στο Μονακό έγινε το 1937, μιας και την επόμενη χρονιά οι πτωχοί πλην τίμιοι Μονεγάσκοι διοργανωτές αύξησαν υπέρογκα το παράβολο συμμετοχής. Ήρθε μετά κι ο πόλεμος…

Οι Stirling Moss (Mercedes #6), Juan Manuel Fangio (Mercedes #2) και Alberto Ascari (Lancia #26) το 1955 στην τελευταία δεξιά στροφή “Gazométre” που σήμερα φέρει το όνομα του Antony Noghès.

10. Από το 1955, ο αγώνας είναι μόνιμος γύρος του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος Formula 1. Εκείνη τη χρονιά μάλιστα συμμετείχε και ο μεγαλύτερος σε ηλικία πιλότος – ο Μονεγάσκος Louis Chiron, στα 56 του.

11. Το Grand Prix του Μονακό είναι ένας από τους τρεις αγώνες που κάθε οδηγός ονειρεύεται να κερδίσει – οι άλλοι είναι οι 24 Ώρες του Le Mans και τα 500 Μίλια της Ινδιανάπολης (Indy 500). Ο μόνος δε που έχει κερδίσει αυτό το άτυπο “Triple Crown” είναι ο Graham Hill.

12. Ο Hill και ο Michael Schumacher έχουν νικήσει στο Μονακό από πέντε φορές, ο Alain Prost τέσσερις, ενώ οι Stirling Moss και Jackie Stewart από τρεις. Το ρεκόρ ωστόσο των έξι νικών θα παραμείνει για πολλά χρόνια ακόμη με τον Ayrton Senna.

Το ρεκόρ των έξι νικών στο Μονακό θα παραμείνει για πολλά χρόνια με τον αξέχαστο Ayrton Senna. Εδώ με τη Lotus 99T-Honda καθ’ οδόν προς την πρώτη του νίκη, το 1987.

13. Ο Graham Hill, χάρη στις πέντε του νίκες (’63, ’64 και ’65 με BRM και ’68 και ’69 με Lotus), ήταν γνωστός ως “Monsieur Monaco” – την προ Senna εποχή, φυσικά.

Ο Graham Hill έγινε γνωστός ως “Monsieur Monaco”. Εδώ με τη Lotus 49D το 1968. Το όνομα του ατάραχου φωτογράφου στο εσωτερικό της στροφής Loews δεν έχει μείνει στην ιστορία – αν και θα έπρεπε.

14. Από τους οδηγούς που συμμετέχουν φέτος μόνο ο Lewis Hamilton έχει νικήσει εκεί περισσότερες από μια φορές – δυο. Ο Fernando Alonso, επίσης με δυο νίκες, επέλεξε φέτος να συμμετάσχει στην Indy 500, που γίνεται την ίδια μέρα – κυνηγώντας ίσως και αυτός το “Triple Crown”.

15. Το Μονακό διατηρεί το ρεκόρ για τα λιγότερα αυτοκίνητα που τερμάτισαν σε Grand Prix της σύγχρονης εποχής – μόλις τέσσερα, το 1966 και το 1996.

16. Η πίστα είναι η μικρότερη στην F1 (3,34 km). Ενώ, αν και η απόσταση κάθε Grand Prix F1 χρειάζεται να ξεπερνά τα 305 km, το Grand Prix του Μονακό, με 260,52 km, αποτελεί εξαίρεση. Από την άλλη, κανένα άλλο Grand Prix δεν έχει περισσότερους γύρους (78).

Για το στήσιμο της πίστας απαιτούνται έξι εβδομάδες, ενώ για το ξήλωμα άλλες τρεις, χωρίς βέβαια κανείς να διαμαρτύρεται για το ξεβόλεμα από τον Απρίλιο μέχρι τον Ιούνιο.

17. Το 1969, τοποθετήθηκαν για πρώτη φορά μεταλλικές μπαριέρες σε σημεία της διαδρομής. Πριν, εκτός από κάποια παρκαρισμένα αυτοκίνητα που απομακρύνονταν τη μέρα του αγώνα, οι δρόμοι ήταν όπως και κάθε άλλη μέρα του χρόνου. Κι αν –όταν μάλλον– κάποιος οδηγός έβγαινε από την «πίστα», κατέληγε σε τοίχους, δέντρα, στύλους, βιτρίνες ή, στις περιπτώσεις των Ascari και Hawkins, στη Μεσόγειο.

18. Το 1972, μπαριέρες μπήκαν σε όλο σχεδόν το μήκος της πίστας, ενώ άλλαξε και λίγο η διαδρομή, για πρώτη φορά στην ιστορία. Την επόμενη χρονιά άλλαξε ξανά, λόγω της κατασκευής της πισίνας δίπλα στο λιμάνι, αποκτώντας έτσι αυτή τη θεαματική αριστερή-σε-δεξιά, δεξιά-σε-αριστερή σεκάνς.

19. Εξαιτίας της στενής, απίστευτα απαιτητικής διαδρομής, του απρόβλεπτου τον Μάιο μεσογειακού καιρού, των χιλιάδων αλλαγών ταχυτήτων (περίπου 5.000 συνολικά, ήτοι πάνω από 60 αλλαγές ανά γύρο, έστω κι αν αυτές σήμερα γίνονται με paddles πίσω απ’ το τιμόνι), της δυσκολίας στο προσπέρασμα και της απόλυτης και κυριολεκτικά επώδυνης για το μυαλό συγκέντρωσης των οδηγών, τα Grand Prix στο Μονακό έχουν συχνά απροσδόκητη κατάληξη.

20. Ένα απ’ αυτά ήταν το 1972 όταν, υπό καταρρακτώδη βροχή, ο Γάλλος Jean-Pierre Beltoise (Marlboro-BRM) πήρε την πρώτη και μοναδική του νίκη στην F1. Το ίδιο έκανε και ο Olivier Panis (Ligier-Mugen Honda) το 1996, που ήταν και η τελευταία νίκη της Ligier.

Tα Grand Prix στο Μονακό έχουν συχνά απροσδόκητη κατάληξη. Όπως το 1972 όταν, υπό βροχή, ο Jean-Pierre Beltoise (Marlboro-BRM) πήρε την πρώτη και μοναδική του νίκη στην F1.

21. Εκτός από τους Beltoise και Panis, οδηγοί που πέτυχαν εκεί την πρώτη τους νίκη στην F1 είναι οι Juan Manuel Fangio (‘50), Maurice Trintignant (‘55), Jack Brabham (‘59), Denny Hulme (’67), Patrick Depailler (‘78), Riccardo Patrese (‘82), και Jarno Trulli (‘04).

22. Τη δεκαετία 1984-‘93 τα Grand Prix στο Μονακό είχαν δυο μόνο νικητές: τον Alain Prost και τον Ayrton Senna.

23. Η McLaren είναι η ομάδα με τις περισσότερες νίκες στο Μονακό (14). Ακολουθεί η Ferrari (8) και η Lotus (7).

24. Για το στήσιμο της πίστας απαιτούνται έξι εβδομάδες, ενώ για το ξήλωμα άλλες τρεις, χωρίς βέβαια κανείς να διαμαρτύρεται για τη φασαρία και το ξεβόλεμα από τον Απρίλιο μέχρι τον Ιούνιο.

25. Αντίθετα με κάθε άλλο Grand Prix, το αγωνιστικό “weekend” στο Μονακό αρχίζει μια μέρα νωρίτερα – Πέμπτη αντί για Παρασκευή.

26. Επίσης αντίθετα με τα υπόλοιπα Grand Prix, τα κύπελλα απονέμονται στους τρεις πρώτους πριν την ανάκρουση των εθνικών ύμνων.

27. Το Grand Prix του Μονακό είναι το μόνο χωρίς podium. Η απονομή γίνεται στην πριγκιπική σουίτα, δίπλα στην πίστα, απέναντι από τα pits.

Το Grand Prix του Μονακό είναι το μόνο χωρίς podium. Η απονομή γίνεται στην πριγκιπική σουίτα, δίπλα στην πίστα. Ενώ, αντίθετα με τα υπόλοιπα Grand Prix, τα κύπελλα απονέμονται πριν την ανάκρουση των εθνικών ύμνων

28. Μέχρι πρόσφατα, ο αγώνας γινόταν μια ώρα νωρίτερα από τα άλλα, για να μη καθυστερεί το Κυριακάτικο γεύμα της πριγκιπικής οικογένειας. Αυτό το άλλαξε ο Αλβέρτος, αλλά ζήτησε να υπάρχει πρόχειρο finger-food για τη λιγούρα.

Instagram... δεν έχουμε. Ούτε Facebook έχουμε. Twitter (ή Χ ή όπως αλλιώς το λένε)... ούτε από αυτό έχουμε.

Έχουμε όμως Google News (ακολούθησέ μας για να βλέπεις τις νέες μας αναρτήσεις) και Dailymotion (για να βλέπεις τις βιντεάρες μας)

Πως σου φάνηκε;


Θα να σου αρέσουν και αυτά

Σχόλια

https://www.mybites.gr/assets/images/user-avatar-s.jpg
Γράψε εσύ το πρώτο σχόλιο για αυτό